er zijn geen witte hemden meer
of blote voeten in de sneeuw
alleen nog pinkstermeisjes op het duin
de heren van fatsoen
hebben het pand verlaten
hun verhalen snel geschreven
op wat scherven langs hun pad
waar bleef de zachtheid van hun handen
die smeltwater wissen van verlegen huid
en het knarsen van het zand
de tijd draagt niet langer een verlangen
hij waait over ander laagland nu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten